YAŞAM,ılık,tatlı bir rüzgardır adeta. Saçlarınızı okşar,boynunuzdan küçük bir öpücük alır, siz arkanızı dönüp onu görmek istersiniz ama çabucak yitip gidendir.
YAŞAMIMIZ en temelde,yanlız olabilen ve kendine yeterliliğini göstermek için uğraşıp durduğumuz -doğarken -tek ama bağımlı, -ölürken- tek ama bağımsız olduğumuz anlardır.
Ne büyük bir ironidir YAŞAM. Daha başlarken ,en başta koparak ana rahminden kurtuluruz.Sonra bağlanmak için başka bir şeye. Ondan da kurtuluruz zamanla.YAŞAM ı böylece yarım kalmış iplik parçaları haline getiririz. Sonra da onları birleştirmek isteriz. Bilmeyiz ki her kopan parça tektir. Ona bağlamak istediğimiz asla uymaz. İşte bu yüzdendir ki yarım yamalaktır YAŞAMIMIZ.
YAŞAMIMIZ hep çatışmayla geçicektir. Hem kendimizle hem herkezle. 18 yaşın 14 yaşına sinir olucak. 34.yaşın sükunetle beklicek seni. Çünki ''HAFİFÇE''yaşadığını sandığın her anın aslında kalıcı, uçup gitmeyen anılarıla dolucak. Böyle de olmalı anılar yükümüz olmalı ve biz altında kalmalıyız. Bu dünyadan öylece uçup gitmemek için. Derin izler bırakarak.
YAŞAMDA yaptığın herşeyin bedelini ödeyeceksin.Eğer o bedeli ödeyecek gücü bulursan atacaksın adımını.Tadıcaksın acıyı,mutluluğu, karmaşayı.Sen, korkup ödenecek bedelim nedir diye soracaksın kendine, aslında çoktan ödemiş olduğun bedelden habersiz.
En çok da kendini, istemediğin durumlara sokacaksın.Ortalık durulup , geçmişi düşündüğünde, o istemediğin durumlara girme nedeninin ''KENDİN'' olduğunu öğreneceksin .Hayıflanacak, kızacaksın kendine. Ama durmayacaksın. Bir sonraki çıkmazlara yine kendini ''SEN'' götüreceksin.
Yaşadıklarından dersler çıkaracaksın.''BİR DAHA ASLA'' lar listelerin olucak. Sonra karar vermek zorunda olduğun kararlar olucak. Ama YAŞAM senin kurallarına aldırmayacak. Hiç beklemediğin, ummadığın şeyler çıkarıcak karşına .O an '' BİR DAHA ASLA'' lar listen tüm geçerliliğini yitirecek. ''-Karar verdiklerimiz-'' ve ''-İstediklerimiz-'' değildir aslında yaşamımız. YAŞAMI yaşamaktır.
YAŞAMDAN ne beklediğimizi bilerek -ama zamanını bilmeden- beklediklerimiz olucak.En çok da beklediğimizin bir gün gelse de , o ilk anda beklediğimiz haliyle gelmediğini bileceğiz.
-Beklenen Gelmezmiş, Gelse de Beklenilenler Yaşanmazmış...Bunu bilerek , yine de hep beklemekmiş YAŞAM.
YAŞAMIMIZI, değiştirmek istediğimiz anlar olucak.Sevdiğimiz, ilişkide bulunduğumuz insanları da değişriteceğimiz anlardır o anlar.Onlara verdiğimiz değer,sevgi,saygı da değişecek. Sonra da onları bırakıp, kopmalar başlayacak. Bir sonrakilere bağlanmak için.
Ne kadar samimi bir anlatım olmuş, tekrar tekrar okuyorum..
YanıtlaSil